چه بخواهیم چه نخواهیم تاریخ عضوی جداناشدنی است از زندگی اجتماعی و شخصی ما. در تور مشهد توجه مسافران به آثار باستانی و جاذبه‌های تاریخی نیز جذب میشود. شهر مشهد از حیث تاریخ و جاذبه‌های تاریخی نیز حرف‌های زیادی برای گفتن دارد و جاذبه‌های زیادی را برای گردش به مسافران تور هوایی مشهد ارائه میکند. آرامگاه میر غیاث‌الدین ملک شاه نیز یکی از همین جاذبه‌هایی است که توجه‌ها به سمت آن زیاد است. در این مطلب به معرفی همین عنوان میپردازیم و از شما مسافران گرامی تور لحظه آخری مشهد تقاضا میکنیم ما را تا انتهای این مطلب یاری فرمایید.

آرامگاه میر غیاث‌الدین ملک شاه متعلق به دوره پر تب و تاب تیموریان میباشد و یادمان آن دوران است هر چند بعدها تغییر کاربری داد و به مسجد تبدیل شد. این شخص یعنی امیر غیاث الدین ملک شاه یکی از امرای سرشناس سیستم سلطنتی و اداری شاه تیمور گورکانی بوده است و در تاریخ نیکی‌ها و بدی‌هایی به او نسبت داده شده است. بعد از مرگ این شخص و به عبارت بهتر ۵ سال بعد از مرگ این شخص یک بنا بر سر مقبره وی ساخته میشود. این بنا یا بهتر است بگوییم مسجد، در بازار بزرگ شهر مشهد و در منطقه سرشور قرار دارد و از معدود بناهای به جا مانده به حساب میاید که در ساخت آن‌ها از معماری شاهرخی بهره گرفته شده است. اصالت این بنا در آرامگاه غیاث الدین خلاصه شده است اما همانطور که گفتیم امروزه به عنوان مسجد کاربرد دارد و نامی که بر روی آن نهاده‌اند هم مسجد هفتاد و دو تن میباشد.

این بنا در حدود ۶۶۰ متر مربع وسعت دارد. در آن زمان در ساخت این بنا از بهترین و باکیفیت‌ترین سنگ‌ها و کاشی‌ها استفاده شد که بهترین معماران و بناهای آن دوران با آن وسایل وظیفه ساخت آن را داشته‌اند. درست است که در حال حاضر به موجب بی‌تدبیری و مدیریت افراد نامتخصص این بنا خیلی بیشتر از آن چه که باید رو به نابودی و زوال رفته است اما هنوز هم در صورتی که سری به آن بزنید خواهید دید که مرغوبترین سنگ‌های آن دوران هنوز هم استوارند. با کنکاش و بررسی‌هایی که توسط افراد متخصص صورت گرفت این نتیجه حاصل شد که در ساخت این مجموعه تماما از سنگ استفاده شده است. احتمال میرود که نام معمار اصلی این بنا احمد بن شمس الدین محمد تبریزی بوده باشد چراکه اسناد و کتب تاریخی این را نشان میدهند و دیگر آثار این معمار در شهر تایباد نیز یافت شده است. در بالای قطعه سنگی که شناسه بنا میباشد و بر اثر فرسایش به سختی نام معمار آن قابل خواندن است، یک کتیبه کاشی کاری شده وجود دارد که متاسفانه آن هم تا حد زیادی تخریب شده است. اما با وجود همه‌ی این ویرانی‌ها و نابودی‌ها در سمت چپ ایوان اصلی این بنا یک کتیبه وجود دارد که هنوز قسمتی از آن سالم سالم است و ظرافت و زیبایی آن مسحور کننده است. در این کتیبه زمینه به رنگ آبی لاجوردی است و در خط‌کشی معرق آن از رنگ سفید بهره گرفته شده است. در متن این کتیبه آمده است:لل الامیر ملکشاه اعرج اللّه معارج دولته فی سنه خمس و خمسین و ثمانماه الهجریه. در جای جای این بنا عناوینی که در تشیع تقدس دارند و نقاشی‌ها و طرح‌های عرفانی که به زیبایی هر چه تمام‌تر ایجاد شده‌اند را میبینید. در کلام کلی یکی از ویژگی‌های این بنا همین وجود نقش و نگارها و طراحی‌های مختلف در جاهای مختلف آن است که با رنگ‌ها و زیبایی‌های بکری آراسته شده است و احتمالا بخش زیادی از حافظه دوربین شما را به خود اختصاص میدهد. باید بدانید در تاریخ ۱۸ تیر ماه سال ۱۳۱۱ این بنا به عنوان یکی از آثار ملی به ثبت رسیده است.