طبیعت دو روی کاملا متضاد دارد یعنی مهربان و بی رحم، بی رحمی طبیعت در خیلی از جاها به زیبایی تعبیر میشود و نمیتوان برای این موضوع یک اسلوب کلی در نظر گرفت. جاده‌ای به اسم یونگاس در کشور بولیوی وجود دارد که به جاده مرگ مشهور است و سالانه به دلایل مختلف در حدود ۲۰۰ تا ۳۰۰ کشته میدهد. قربانیان این جاده اغلب به علت سقوط از دره جان خود را از دست میدهند. اما یونگاس این جاده بی رحم به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم میشود که نام بخش شمالی آن به عنوان قتلگاه در رفته است اما بخش جنوبی آن نیز به همین شکل است و کشته‌های زیادی میدهد. این جاده ۶۹ کیلومتری در بین دو شهر کورویکو و پایتخت کشور بولیوی یعنی لاپاز کشیده شده است و دارای پیچ‌های بسیار میباشد. این جاده بر رشته کوه چین و کوه کوردیلرا استوار است و کوردیلرا یک کوه بسیار بلند میباشد که تماما از صخره است. طبق آخرین سرشماری‌ها در هر سال بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ مسافر در حین طی کردن این جاده کشته میشوند. اغلب این کشته شدگان به موجب سقوط از دره کشته شده‌اند و معدودی هم به علت تصادفاتی که بین وسایل نقلیه رخ میدهد کشته میشوند. بانک توسعه کشورهای آمریکای لاتین تلاش‌های زیادی برای تامین بودجه جهت ایمن سازی این جاده کرده است و در کل نام این جاده را جاده مرگ و سرنوشت نهاده است. این جاده جز راه‌های انگشت شماری است که منطقه اعجاب‌انگیز یونگاس را به پایتخت بولیوی متصل میسازد و در بین مسیرهای مختلف کوتاه‌ترین راه ممکن است اما مسافران شجاعی که تصمیم میگیرند از این جاده عبور میکنند اول اینکه باید خود را برای یک سفر چالش برانگیز که حتی ممکن است به مرگشان ختم شود آماده سازند و دوم اینکه باید آگاه باشند در طی مسیر ابتدا لازم است ۴۶۵۰ متر صعود کنند سپس طولانی‌ترین مسیر سراشیبی دنیا به طول ۱۲۰۰ متر را طی کنند تا به مقصد برسند. این جاده هولناک در هیچ کجای خود هیچ حصار و یا حفاظی ندارد که از سقوط مسافران به داخل دره جلوگیری کند و همین خطر را چندین برابر میکند. جایی این جاده به اوج واهمه‌انگیز بودن خود میرسد که آگاه میشویم این جاده یک طرفه است و در حالت نزدیک به استاندارد تنها یک ماشین میتواند از آن عبور کند ولی در بیشتر موارد این جاده باریک به صورت دو طرفه استفاده میشود و باید بدانیم که در زمان‌هایی که بارندگی میشود و جاده لغزنده است آمار حوادث در این جاده به اوج خود میرسد و در بین ماه‌های آبان تا فروردین که بارندگی در این مناطق شدید است شاهد اوج تلفات هستیم. اینکه میگوییم این جاده باریک است یعنی عرض آن به زور به ۳.۲ متر میرسد!

بادهای گرم و مرطوبی که از ناحیه آمازون میوزند با سرعت زیادی از جاده یونگاس میگذرند و طبیعی است که این بادها با خود ابرهای غلیظ سیل آسا را میاورند. دست آخر اهالی این منطقه با مشاهده این وضعیت و این حجم از کشتار، تصمیم به وضع قانونی نانوشته گرفتند که به موجب آن رانندگانی که مسیر سراشیبی را میپیمایند باید از لبه پرتگاه عبور کنند زیرا منطقی است که این طریقه باعث اعمال کنترل بیشتر بر وسیله نقلیه میشود و در شرایطی که دو راننده از دو سو با یکدیگر مواجه شوند میتوانند توقف کرده و به صحبت و بررسی اوضاع بپردازند و برای شرایط تصمیم‌گیری کنند. فکر نکنید که خطرات و مصائب این جاده تنها به فصول پر باران سال ختم میشود، خیر! حتی در فصل تابستان و در زمان‌هایی که آب و هوا به خشکی میگراید باز هم پیمودن این جاده پرخطر است زیرا در هر لحظه امکان ریزش سنگ‌های کوه به جاده وجود دارد و هر چیز اعم از انسان و یا وسایل نقلیه در صورت سقوط از این جاده در کمترین حالت ممکن از ۶۰۰ متر ارتفاع به پایین پرتاب شده است و به قدری ارتفاع یونگاس زیاد است که در بالاترین نقطه آن ۴.۶۹ کیلومتر فاصله از سطح دریا وجود دارد.

آماده‌اید؟!