که در دوران سلطنت امپراطوری عثمانی توسط مهمت در قرن ۱۵ ساخته شد این کاخ در بازه زمانی قرن‌های ۱۵ تا ۱۹ میلادی، مرکز سیاسی امپراتوری عثمانی به حساب می‌آمد. مجتمع عظیمی که نمایانگر هنر دورهٔ اسلامی است و نقاشی‌های پیچیده از سفال به همراه اتاق‌های مجلل تزیین شده، حرمسرا، اتاق‌های خصوصی پادشاه، اتاق شورا، مجموعه بینظیری از آثار پیامبر، اتاق امانت داری، خزانه امپراطوری را شامل می‌شود. کاخ توپ کاپی یکی از بزرگ‌ترین و محبوب‌ترین مراکز برای بازدید گردشگران در استانبول است. این بنا در بین سال‌های ۱۴۶۶ و ۱۴۷۸ توسط سلطان محمد دوم (sultan Mehmet II) ساخته شده است. این بنا بر روی یک شبه جزیره کوچک ساخته شده است و در سمت شمالی آن دماغه طلایی و در جنوب آن نیز دریای مرمر قرار دارد؛ در سمت شمال شرقی این بنا نیز تنگه بسفر (Bosphorus) قرار گرفته است که موجب می‌شود تا نمایی زیبا از سمت آسیایی این منطقه نیز برای این کاخ مهیا شود. حرمسرا به یک موزه مجزا در داخل مجموعه کاخ بدل شده است و در آن تورهای ویژه‌ای برای ساعات خاصی از روز وجود دارد. این کاخ در سال ۱۹۲۴ بنا بر دستور آتاتورک و به‌عنوان موزه برای بازدید عموم گشوده شد. بسیاری از بخش‌های کاخ توپ کاپی وجود دارد که می‌توان امروزه از آن بازدید کرد. نمایشگاه‌ها و سالن‌های متعددی وجود دارند که در آن‌ها هیچ مبلمان یا تزئیناتی وجود ندارد. برخی از این سالن‌ها برای بازسازی بسته شده‌اند ولی بااین‌وجود دیدن کاخ می‌تواند نیمی از روز یک فرد علاقه مند را بگیرد. در نظر داشته باشید که در برخی از این سالن‌ها مانند خزانه داری، مرکز لباس‌های سلطان و مرکز نگهداری از آثار مقدس، اجازه عکس گرفتن ندارید. این کاخ به شهری در دل یک شهر و بزرگ‌ترین کاخ جهان بدل شده بود. دیواره‌های اطراف این قصر طولی ۵ کیلومتری داشتند و مساحت داخلی آن در طول دوران ساختش به ۷۰۰ هزار مترمربع می‌رسید. در حال حاضر این قصد تنها ۸۰ هزار مترمربع مساحت دارد زیرا عملیات ساخت وساز در حیاط آن و به‌سوی بخش خارجی انجام‌شده است. در طول ۴۰۰ سال دوره کاخ توپ قاپی، هر یک از سلطان‌ها بر اساس سلیقه یا نیازهای خود در آن زمان، بخش‌های جدید یا سالن‌های جدیدی را به کاخ افزودند. به همین دلیل نیز این کاخ به شکل هزارتویی از ساختمان‌های مختلف که در مرکز آن‌ها یک حیاط بزرگ وجود داشت بدل شد. این حیاط به وسیله دروازه‌های مختلفی حفاظت می‌شد. دروازه اصلی (باب همایون در زبان عربی و یا دروازه سلطنتی در زبان فارسی) به‌سوی میدان سلطان محدود و مسجد ایاصوفیه بناشده است و باروهای کاخ در دروازه دوم (باب سلام یا دروازه درود) نیز در سال ۱۴۷۸ تکمیل شدند. دروازه سومی نیز به نام باب السعد یا دروازه سعادت نیز هسته دیگری از برخی از مهم‌ترین مکان‌ها کاخ در بخش‌های دیگر مانند خزانه‌داری را پوشش می‌دهد. دروازه دوم دارای دو برج مراقبت است و با نام دروازه سلام شناخته می‌شود تنها خود سلطان و خدمه او حق عبور از این دروازه را داشتند و به‌عبارت‌دیگر این دروازه برای دسترسی عمومی ساخته نشده بود. دروازه سوم با نام دروازه سعادت شناخته می‌شود و دلیل این امر این است که سلطان و اهالی کاخ، رخدادهای بزرگ را در این مکان جشن می‌گرفتند. در سمت چپ سومین حیاط نیز مرکز نگهداری از آثار مقدس قرار دارد که در آن اشیایی که ازنظر مذهبی دارای ارزشی بالا هستند نگهداری می‌شوند. در این میان می‌توان به خرقه، جای پا، یک دندان و یک موی پیامبر اسلام حضرت محمد (ص)، شمشیر نخستین خلفای اسلامی، نگهدارنده سنگ سیاهی که متعلق به کعبه است و … اشاره کرد. در کنار این سالن نیز تعداد زیادی از اتاق‌ها وجود دارند که در آن‌ها نقاشی‌هایی از سلطان، مینیاتورها، ساعت‌های قدیمی و غیره قرار دارند.

مسجد زیبای سلطان احمد که به عنوان مسجد کبود شناخته می‌شود، بین سال‌های ۱۶۰۹ و ۱۶۱۶ ساخته شده است. کل فضای داخلی و رنگ‌های داخلی، مسجد را به یکی از شاهکارهای معماری عثمانی تبدیل کرده است. دقیقاً در پشت مسجد آبی بازار آراستا قرار دارد، مکانی عالی برای خرید صنایع دستی و فروش سوغاتی‌های با کیفیت. مسجد کبود استانبول یکی از بناهای دیدنی استانبول است که در منطقه سلطان احمد قرار دارد. به محض ورود به این مسجد علت نامگذاری آن را در می‌یابید. در حدود ۲۰۰۰۰ قطعه درخشان به رنگ آبی کبود و سبز در ساختار حدود ۲۶۰ پنجره این مسجد قرار گرفته‌اند. سقف این مسجد مملو از خطاطی‌ها و نقاشی‌های زیبا و پیچیده است. بر خلاف معماری سنگین رومی مسجد ایاصوفیه به همراه زوایای تاریک آن، معماری این مسجد به گونه ایست که فضای آن در طول روز پر از نور است. در واقع معمار این بنا، Mehmet Aga، با هدف ساخت بنایی که قابل رقابت با شاهکار معماری این شهر ( ایاصوفیه ) باشد (با دستور سلطان احمد در سال ۱۶۰۳-۱۶۱۷) شروع به ساخت این مسجد کرد و این شاهکار را خلق کرد. Mehmet Aga با ساخت ۶ مناره در اطراف مسجد کبود از تصورات نیز فراتر رفت، این مسجد در چند قدمی سرای توپقاپی قرار دارد، کاخی که محل اقامت پادشاهان عثمانی تا سال ۱۸۳۵ بود و فقط تا ساحل بسفورچند دقیقه‌ای فاصله دارد. اگر از دریا به مسجد نگاه کنید، قبه‌ها و مناره‌های مسجد در بخش قدیمی شهر برجسته هستند و هدف سازندگان هم ایجاد چنین چشم انداز زیبایی بوده‌است. مسجد کبود به عمد در مقابل عمارت ایا صوفیا ساخته شده تا نشان دهد که معماران عثمانی و مسلمان می‌توانند رقبای سرسختی برای اجداد مسیحی خود باشند. با این وجود، معمار نتوانسته قبه‌هایی بزرگتر از قبه عمارت ایا صوفیا بسازد و به همین دلیل تلاش کرده با تنظیم دقیق موقعیت قبه‌ها، شبه قبه‌ها و مناره‌ها جلوه‌ای زیبا را پدید آورد. علی‌رغم تلاش معمار، ابعاد ساختمان کوچکتر از ابعاد عمارت ایا صوفیا است که این مسئله سلطان احمد را بسیار خشمگین کرد. بنابراین دو عمارت آثار تاریخی و معماری بسیار ارزنده‌ای هستند که جلوه‌ای منحصربه‌فرد را به این بخش از شهر می‌دهند. در غرب این مسجد را با نام مسجد کبود می‌شناسند چرا که در نقاشی‌های طرح داخلی از رنگ آبی استفاده زیادی شده‌است. با این وجود، این نقاشی داخل مسجد بخشی از دکور داخلی اصلی نبوده و امروزه آنرا از دکور داخلی حذف کرده‌اند. بنابراین دکور داخلی مسجد دیگر منحصراً آبی رنگ نیست. سده فار محمد آقا، معمار سلطان احمد دستور داشت تا در ساخت زیباترین و مجلل‌ترین مکان عبادت مسلمانان در جهان از هیچ تلاشی فروگذار نکند. ساختار اصلی مسجد تقریباً شبیه مکعب است که طول و عرض آن ۵۳ و ۵۱ است. جهت گیری مسجد به گونه‌ای است که وقتی مسلمانان نماز به پا می‌کنند، رو به سمت مکه داشته باشند و «محراب» در روبرویشان قرار داشته باشد.

یکی از جذاب‌ترین جاذبه‌های گردشگری استانبول، به شکل سالن بزرگ زیرزمینی مانند. کاخ توسط ۳۳۶ ستون در ۱۲ ردیف پشتیبانی می‌شود. این پروژه توسط کنستانتین بزرگ آغاز شد اما توسط امپراطور جاستینیان در قرن ۶ به پایان رسیدو بسیاری از ستون‌های استفاده شده در کاخ از سازه‌های دوران کلاسیک ودارای حکاکی‌های تزیینی است. معروف‌ترین آنها پایه ستون‌های شناخته شده به نام سنگ‌های مدوزا در شمال غربی است.

این بنا توسط سپتیمیوس سوروس در سال ۲۰۳ میلادی اغاز شده و توسط کنستانتین بزرگ در سال ۳۳۰ تکمیل شد. ابن مرکز عمومی مملو از بازی‌های پر زرق و برق، مسابقه با ارابه‌ها بود. امروزه جزقسمت کوچکی از دیوارهای گالری در سمت جنوب از هیپدروم باقی نمانده است. در شمال غربی مجموعه چشمه‌ای است که در سال ۱۸۹۸ توسط امپراطور آلمانی، ویلیام دوم در دوران امپراطوری عثمانی به نمایش گذاشته شده. سپس به سمت جنوب غربی به سه اثر باستانی برخورد می‌کنیم: ابلیسک مصر با ۲۰ متر ارتفاع. ستون سرپنت که از دلفی توسط کنستانتین آورده شده. سنگ آبلیسک که توسط سربازان جنگ صلیبی چهارم در سال ۱۲۰۴ به سرقت رفته بود. هیپودروم استانبول که امروز با نام میدان سلطان احمد شناخته می‌شود، در محله سلطان احمد منطقه فاتح بخش اروپایی استانبول ترکیه قرار دارد. هیپودروم در این منطقه با بخش بزرگی از جاذبه‌های توریستی استانبول، به ویژه دیدنی‌های تاریخی همسایه است. مسجد سلطان احمد (مسجد کبود)، موزه ایاصوفیا، موزه آثار تاریخی ترکی و اسلامی، کاخ موزه توپکاپی، آب انبار باستانی باسیلیکا سیسترن، بازار بزرگ استانبول، پارک معروف گلخانه، پارک سلطان احمد و… تنها بخشی از همسایگان هیپودروم در منطقه فاتح استانبول هستند. چندین هتل مجلل ۴ و ۵ ستاره و فروشگاه‌های بسیاری نیز در اطراف این میدان تاریخی دیده می‌شوند. هیپدروم یا استادیوم بزرگ ویژه اسبدوانی و مسابقات که از دوره بیزانس برجای مانده، از دیگر جاذبه‌های شهر تاریخی استانبول به شمار می‌رود و با گنجایش صدهزار نفر، دارای ستون هر می شکل سنگی است که قدمتان به قرن شانزدهم پیش از میلاد بازمیگردد و در سال ۳۹۰ میلادی به فرمان «تئودوسیوس» به این مکان آورده شد. این ستون برای زنده نگه داشتن یاد و خاطره پیروزی یونانیان بر ارتش پارس در شهر باستانی «پلاته» در سال ۴۷۹ پیش از میلاد ساخته شد. ستون دیگر هیپدروم که قدمت آن به قرن دهم بازمیگردد، زمانی دارای لوح‌ها و کتیبه‌های فلزی بود که با گذر زمان از بین رفتند. در طول دوران امپراتوری بیزانس، میدان هیپودروم مرکز زندگی اجتماعی شهر بود. هزاران تن از مردم و مقامات امپراتوری بیزانس، مات تماشای مسابقه اسب دوانی و ارابه رانی بودند که میان چهار گروه برگزار می‌شد. هر کدام از این چهار گروه، از سوی یکی از احزاب سنای روم یا بیزانس حمایت می‌شدند. هر کدام از این احزاب، علاوه بر ویژگی‌های مذهبی و سیاسی، رنگ خاص خود را نیز داشتند. رقابت ارابه رانان سبز، آبی، سرخ، و سفیدپوش در هیپودروم، به عنوان نشانه‌ای از رقابت میان این گروه‌های سیاسی نیز دانسته می‌شد. این رقابت گاه بالا می‌گرفت و به شورش یا جنگ در شهر تبدیل می‌شد. در سال ۵۳۲ میلادی، در یکی از این شورشها که میان دو گروه آبی و سبز درگرفت، ۳۰ هزار تن کشته شدند و کلیسای هاجیاصوفیای دوم به آتش کشیده شد. پس از این شورش، هاجیاصوفیای کوچک در کنار کلیسای اصلی هاجیا صوفیا بازسازی شد که تا امروز در استانبول موجود است. با فتح قسطنطنیه (استانبول) توسط نیروهای ترک و تبدیل آن به پایتخت امپراتوری عثمانی، هیپودروم رو به نابودی و ویرانی رفت. سلاطین عثمانی، هیچ علاقه‌ای به مسابقات ورزشی رومیان نداشتند، و همین باعث شد که در طی قرون، هیپودروم باشکوه به ویرانه‌ای در استانبول تبدیل شود. گرچه امروز دیگر اثری از ساختار و اساس میدان اسب دوانی و ارابه رانی هیپودروم باقی نمانده است، اما میدان سلطان احمد در استانبول ترکیه، بر اساس ابعاد و نقشه‌های آن بنا شده است. این میدان چندین اثر باستانی جالب توجه از جمله ستون ماری شکل، ستون سنگی تئودوسیوس (ستون مصری)، ستون بافته، آبنمای آلمانی و مجسمه‌های پورفیروس را در خود جای داده است. برای رسیدن به میدان زیبا و توریستی هیپودروم می‌توانید از خطوط تراموای استانبول استفاده کنید. نزدیک‌ترین ایستگاه تراموا به هیپودروم، ایستگاه چمبرلی تاش (Çemberlitaş) است که تنها ۳۰۰ متر با آن فاصله دارد. هیپودروم با ایستگاه مترو فاصله بیشتری دارد. ایستگاه متروی جان کورتاران (Cankurtaran)، با یک کیلومتر فاصله نسبت به هیپودروم واقع شده است. ایستگاه کومکاپی (Komkapi) یکی دیگر از نزدیک‌ترین ایستگاه‌های متروی استانبول به هیپودروم است که ۱۴۰۰ متر با آن فاصله دارد.

این مجموعهٔ مهم مجموعه‌ای ازآثار ماندگار ترکیه و خاورمیانه می‌باشد. سه مجموعهٔ جداگانهٔ این موزه: موزهٔ شرق باستان، موزهٔ اصلی باستان شناسی و غرفهٔ پادشاه مهمت و هنگام سفر به استانبول بازدید از موزهٔ اصلی را از دست ندهید. موزه باستانشناسی استانبول توسط عثمان حمدی بی در سال ۱۸۸۳ با عنوان مدرسه صنایع هنری ساخته شد و در بین سالهای ۱۸۹۱-۱۸۷۵ به عنوان موزه موزه سلطنتی مورد استفاده قرار گرفت. این مکان در بازسازی‌های سال‌های ۱۹۱۹-۱۹۱۷ و ۱۹۳۵-۱۹۳۲ به صورت موزه درآمد. معمار موزه باستانشناسی استانبول الکساندر والری است که معماری قصر پرا نیز از آثار اوست. موزه باستانشناسی استانبول یکی از سازه‌های برجسته در سبک نئوکلاسیک استانبول است. موزه باستانشناسی استانبول در منطقه امینونو استانبول واقع شده است و از جایی که نزدیک به کاخ توپکاپی واقع شده، دسترسی به این مکان تاریخی شگفت آور برای گردشگران بسیار آسان است. شما می‌توانید از انواع وسایل نقلیه عمومی از جمله مترو، اتوبوس و تراموا برای رسیدن به موزه باستانشناسی بهره ببرید. همپنین برای رسیدن به موزهٔ باستان شناسی می‌توانید سوار تراموای کاباتاش زیتین بورنو شوید ودر ایستگاه گلخانه پیاده شوید و به آسانی به موزهٔ باستانشناسی استانبول برسید و از لذت آشنایی با تاریخ ترکیه و جهان در استانبول بهره مند شوید. موزه باستان شناسی در منطقه امینونو استانبول و محله فاتیح قرار دارد. ساخت موزه باستان شناسی در سال ۱۸۱۱ میلادی توسط عثمان حمدی بی آغاز شده است. این بنا در سال ۱۹۰۸ میلادی شکلی به سبک یونانی جدید پیدا کرد. معماری که ساختمان اصلی موزه باستان شناسی را طراحی کرد، طراحی هتل پرا پالاس که از هتل های استانبول هست رو هم برعهده داشته است. الهام بخش نمای این ساختمان، تابوت زنان عزادار و تابوت اسکندر بوده که هر دو از برجسته‌ترین آثاری هستند که دورن موزه نگهداری می‌شوند این آثار به دلیل سبک نئو کلاسیکشان از شهرت بسیاری برخوردارند. سه موزه مختلف که شامل موزه باستان شرق، پاویونِ کاشی کاری و موزه باستانشناسی هست در موزه باستان شناسی استانبول میلیون‌ها اشیاء عتیقه  نگهداری می‌شود و  یکی از غنی‌ترین کلکسیون‌های تاریخی رو در خود جا داده است.

موزهٔ باستانشناسی که از دیدنی های استانبول بشمار میاد، شامل سه موزه می‌شود:

۱ – موزه شرق باستان: این بخش مربوط به دوره‌های قبل از اسلام هست و شما میتونین آثار، مجسمه‌ها، سنگ نوشته‌ها و … مربوط به این دوره‌ها در کشور ترکیه را مشاهده کنید. ۲ – موزه هنر اسلامی: بعد از ورود اسلام به ترکیه، تحولات سیاسی و فرهنگی زیادی در این کشور صورت گرفت که علاوه بر ترکیه، سایر کشورهای منطقه رو هم تحت شعاع خود قرار داد، موزه هنرهای اسلامی در بردارندهٔ شناسنامه‌ای تاریخی از دوره‌های مختلف حکومت‌های اسلامی در ترکیه است ، آثاری از نقش نگارهای سنتی اسلامی که با هنرهای باستانی مردم ترک تلفیق شده و نشانه‌هایی ماندگار را از خود برجای گذاشته، همچنین در این موزه آثاری از دوره‌های جنگ‌های صلیبی رو هم مشاهده کنید. ۳ – موزه باستان شناسی: موزه باستان شناسی استانبول که ساختمان اصلی این مجموعه به حساب می‌آید، مجموعه کاملی از تاریخ ترکیه است. این موزه بزرگترین موزه باستانشناسی در ترکیه و یکی از غنی‌ترین موزه‌های جهان بشمار میاد که حاوی بیش از یک میلیونشی مربوط به تمام دوره‌های تمدن بشریاست.

گرند بازار مکانی پر بازدید برای بسیاری از گردشگران است و نخستین مرکز خرید در جهان می‌باشد. توسط قسمت بزرگی از شهر بین مسجد تور عثمانیه و مسجد بیضیت احاطه شده. یکی از قدیمی‌ترین بازارهای سرپوشیده جهان است که از نظر ساختار و معماری بسیار جذاب و دیدنی است و در شهر استانبول کشور ترکیه قرار گرفته است. این بازار دارای ۶۱ راهرو سرپوشیده و بیش از ۳۰۰۰ مغازه می‌باشد که اجناس مختلفی از جمله طلا و جواهرات، فرش، چرم، عتیقه جات، صنایع دستی، لباس، کفش، فانوس‌های رنگی زیبا، ادویه جات، داروهای گیاهی و حتی کتب قدیمی را برای فروش عرضه می‌کنند. بازار بزرگ استانبول در سال ۱۴۵۵ به دستور سلطان محمد فاتح ساخته شد و در قرن ۱۶ گسترش پیدا کرد. این بازار دو شبستان اصلی (Bedesten) با ساختار گنبدی شکل دارد که برای انبار ونگهداری استفاده می‌شود. در طول حکومت سلطان سلیمان این بازار به طور وسیع گسترش پیدا کرد. چهار درب اصلی بازار در انتهای دو خیابان اصلی قرار گرفته‌اند که نزدیک گوشه جنوب غربی بازار با یکدیگر تلاقی دارند. این بازار در گولدن هورن و نزدیک ایاصوفیه است. روزانه بین ۲۵۰ هزار تا ۴۰۰ هزار بازدید کننده برای خرید به بازار بزرگ استانبول مراجعه می‌کنند. در سال ۲۰۱۴ بازار استانبول با آمار ۹۱ میلیون و ۲۵۰ هزار نفر گردشگر در رتبه نخست محبوبترین جاذبه‌های گردشگری قرار گرفت. زیبایی، جذابیت و همچنین سبک معماری بازار بزرگ استانبول از مزیت‌های آن به شمار می‌رود و این اثر تاریخی در پانصد و پنجاهمین سال تولدش در سال ۲۰۱۱ بیشترین بازدیدکنندگان در جهان را به خود اختصاص داده است.

یکی از مشهورترین جاذبه‌های استانبول در بالای تپهٔ منطقهٔ سلطان احمد واقع شده است، توسط معمار معروف عثمانی، سینان بین به دستور سلطان سلیمان اول، یا سلیمان کبیر، بزرگ‌ترین و ثروتمندترین سلطان عثمانی ساخته شده است. مسجد بر تپهٔ سوم استانبول واقع شده است و دومین مسجد بزرگ شهر می‌باشد. همانند اکثرِ دیگر مساجد امپراتوری، مسجد سلیمانیه تنها برای پرستش ساخته نشده است. به جز سرسرای عبادت و حیاط عمارت همچنین شامل چهار مدرسهٔ قرآن، حمام، یک بیمارستان، یک کاروانسرا و یک آشپزخانه عمومی که برای فقرای مسلمان، مسیحی و یهودی غذا آماده می‌کرد، می‌شد. گنبد ۵۳ متری از لحاظ هارمونی و یکپارچگی طراحی قابل توجهی را داراست. در خارج از محوطه، گورستان عثمانی که مقبرهٔ سلطان سلیمان و همسرش هاکی هوریم سلطان (در غرب به عنوان roxelana شناخته می‌شود) در آنجا زندگی می‌کردند. راه رسیدن به مسجد سلیمانیه از طریق خیابان پروفسور صدیق سامی اونار، در حومهٔ بازار می‌باشد. بعدِ گذر از وضوخانه وارد حیاط خواهید شد، وسط حیاط یک آبنمای وضو قرار دارد. قبل از ورود به خود مسجد، چهار مناره قابل مشاهده هستند؛ این تعداد مناره تنها برای مساجدی که شخص سلطان دستور ساختشان را می‌داد مجاز بودند. مناره‌ها مجموعاً ده گالری یا بالکن دارند؛ تعداد مناره‌ها نشان دهندهٔ این حقیقت است که سلیمان کبیر دهمین سلطان عثمانی بوده است.

بازار ادویه استانبول یا بازار مصری‌ها یکی از مشهورترین بازارهای سرپوشیده بعد از گراند بازار استانبول در ترکیه  است. بازار ادویه از قدیم الایام بازار مرکزی تجارت ادویه در استانبول بوده و هست. اما در چند سال گذشته مغازه‌های دیگری هم جایگزین برخی ادویه فروشی‌ها شده است. مثل سبزیجات و میوه‌های خشک شده و … . بازار ادویه استانبول محل بسیار گرم و دلنشینی برای گردشگرانی است که به ادویه جات و غذاهای سنتی علاقه مندند. بخش عمده‌ای از پولی که به ساخت بازار ادویه اختصاص داه شده از مالیات‌هایی است که دولت عثمانی بر محصولات مصری وارد کرده. به همین دلیل نام آن در ترکیه به معنای بازار مصر است. بازار ادویه استانبول ۸۸ باب مغازه دارد. طراحی ساختمان بازار ادویه را، کوجا قاسم آغا به عهده داشته است و معماری که ساختمان را بنا می‌کند مصطفی آغا نام دارد. ساختمان بازار ادویه قسمتی از ساختمان بزرگتری است که به نام ینی مسجد (مسجد جدید) شهرت دارد. بازار ادویه استانبول در سال ۱۶۶۰ ساخته شد و کلیت ساختمان‌های مسجد جدید طی سال‌های ۱۶۶۰ تا ۱۶۶۵ توسط ملکه تورهان خدیجه و مادر سلطان محمد فاتح راه اندازی گردید. بازار ادویه استانبول در بخش اروپایی استانبول و در محله امینی و نزدیک محلهٔ فاتیح استانبول واقع شده است. مساجد سلیمانیه و رستم پاشا، میدان سلطان احمد، پل گالاتا، و بسیاری دیگر از دیدنی‌های توریستی استانبول ترکیه در همسایگی بازار ادویه قرار دارند و می‌توانید با اندک پیاده روی از این بازار، استانبول باشکوه و تاریخی را نظاره کنید. برای رسیدن به بازار ادویه استانبول می‌توانید از ترموا و مترو استفاده کنید و در ایستگاه امینیو از قطار پیاده شوید و به آسانی به بازار ادویه استانبول برویدبازار ادویه همه روزه از ساعت ۸ صبح تا ۷:۳۰ بعد از ظهر، به استثناء یکشنبه‌ها در ساعت ۱۰ صبح تا ۶ بعد از ظهر، باز است. همچنین در تعطیلات عمومی و مذهبی تعطیل می‌باشد از جذابیت‌های مهم گردشگری است که در مواقعی از روز به علت ازدحام گروه‌های توریستی که با کروز به بازار می‌رسند شلوغ می‌شود. سعی کنید قبل از ساعت ۱۱ صبح یا بعد از ساعت ۴ بعداز ظهر دیدن نمایید. جنب در ورودی اصلی بازار ادویه، ینی کامی که در سال ۱۶۱۵ شروع به ساخت آن شد و در سال ۱۶۶۳ یه پایان رسید و ارزش دیدن دارد چرا که فضای داخل آن با کاشی کاری و استفاده از برگ‌های طلایی وافر تزیین شده.

نمونه‌ای از معماری اروپایی در دوران امپراطوری عثمانی در قرن ۱۹ ام که توسط سلطان عبدالشمید در سال ۱۸۵۴ ساخته شده است و جایگزین توپکاپی پالاس محل اقامت اصلی سلطنتی قرار گرفت. فضای داخلی شامل ترکیب عناصر راکوکو، باروک، نئوکلاسیک و عثمانی، با لوسترهای کریستال ماموت، استفاده از طلا، مبلمان فرانسوی و سقف خیره کننده می‌شود. امروزه سبک معماری مبتنی بر تزئینات اغراق شده و کمتر در معماری مدرن استفاده شده و نمونه آثاری مانند کاخ دلما باغچه کمتر ساخته می‌شود. این قصر زیبا در شهر استانبول با تزئینات بیرونی سبک نئوکلاسیک و تزئینات منحصر به فرد داخلی خود همواره مورد توجه و گردشگران قرار داشته وشامل بخش‌های مختلفی از جمله سوئیت‌های تشریفاتی وحرمسرا و محل اقامت ولیعهد است. از این کاخ به عنوان موزه ملی نقاشی در ترکیه استفاده شد. کاخ دلما باغچه توسط سلطان عبدالمجید اول از پادشاهان عثمانی (۱۸۳۹ تا ۱۸۶۱ میلادی) ساخته شده و قصر و مقر حکومت از کاخ توپکاپی به این قصر تجملاتی و پرهزینه در حاشیه تنگه بسفر منتقل شد. وی نام این محل را دلما باغچه به معنی پر شده با باغچه‌ها انتخاب کرد، زیرا این محل پیش از ساخته شدن قصر جدید، به عنوان تفرجگاه موردعلاقه سلاطین پیشین عثمانی مانند سلطان احمد یکم و سلطان عثمان دوم مورد استفاده قرار گرفته و باغ‌ها و آلاچیق‌های زیبایی در آن ایجاد شده بود. تیم طراح و سازنده این قصر شامل عبدالمجید معمار سلطنتی؛ نیکوگوس آقا و گارابد بایلان بودند که موفق به ساخت یک قصر با سبک تلفیقی عثمانی – اروپایی شده و ماحصل کار به گونه‌ای بود که چشم هر بیننده‌ای را خیره می‌کرد. بر اساس سنت کاخ سازی عثمانی‌ها در این کاخ هیچ عمارت کلاه فرنگی وجود نداشته و بخش خارجی آن به نسبت تزئینات با شکوه و خیره کننده داخلی، بسیار ساده‌تر طراحی شده است. گفته می‌شود طراح خانه اپرای پاریس برای انجام طراحی داخلی این قصر به عثمانی فراخوانده شده و این موضوع خود می‌تواند، پاسخی منطقی برای تزئینات بسیار باشکوه و اغراق شده موجود در بخش‌های داخلی قصر دلما باغچه باشد. عملیات ساخت این قصر در سال ۱۸۵۴ به پایان رسید و دو سال پس از آن سلطان به همراه خانواده‌اش به این قصر منتقل شدند. اگر چه این قصر از نظر معماری و تزئینات دارای شکوه و ارزش فراوانی است اما باید به این نکته اشاره کرد که اقدامات و سیاست‌های سلطان عبدالمجید اول موجب ضعف و سستی امپراطوری عثمانی شده و زمینه ساز سقوط این امپراطوری را فراهم کرد. اهمیت این قصر در زمان پس از پایان امپراطوری عثمانی و جنگ جهانی اول نیز ادامه داشته و آتاتورک در سالهای نخست تأسیس جمهوری در ترکیه از این قصر به عنوان محل اقامت خود در استانبول استفاده کرده و در روز دهم نوامبر سال ۱۹۳۸ میلادی نیز در همین محل درگذشت. امروزه گردشگران در هنگام ورود به این قصر با دروازه‌ای بسیار با شکوه و تزئین شده روبرو می‌شوند که یک برج ساعت بسیار زیبا نیز در این محل قرار دارد. این برج توسط سرکیس بالیان در فاصله سال‌های ۱۸۹۰ تا ۱۸۹۵ برای سلطان عبدالحمید دوم (۱۸۷۶ تا ۱۹۰۹) ساخته شده بود. گفتنی است در نزدیکی این برج یک کافه وجود دارد که دارای چشم اندازی بسیار دیدنی به تنگه بسفر بوده و قیمت غذا و نوشیدنی‌های آن نیز بسیار مناسب است که این موضوع سبب شده تا گردشگران زیادی در حین بازدید از این محل، به این کافه نیز سر بزنند. قصر دلما باغچه در میان یک باغ زیبا قرار داشته و به سه بخش عمده تقسیم می‌شود که سوئیت‌های تشریفاتی، حرمسرا و اقامت گاه ولیعهد هستند. ورود به این قصر به طور اجباری باید به همراه گروه‌های ۵۰ نفره و با سرویس دهی نامطلوب توسط راهنمایان داخلی انجام شود. در این بازدید، تاکید اصلی بر سوئیت‌های تشریفاتی بوده و بخش‌هایی از حرمسرا نیز دیده می‌شود اما برای تماشای موزه نقاشی باید خودتان به تنهایی اقدام کنید و دیدن این بخش شامل خدمات بازدید گروهی نمی‌شود. گفتنی است، حداکثر تعداد مجاز ورود بازدیدکننده به این قصر، ۳ هزار نفر در طول روز است. اگر در فصل تابستان قبل از ساعت ۳ عصر و در فصل زمستان قبل از دو ظهر به این محل مراجعه کنید باید به طور اجباری بلیط سوئیت‌های تشریفاتی و حرمسرا را همزمان تهیه کنید. پیشنهاد می‌کنیم سوئیت‌های تشریفاتی را انتخاب کنید زیرا در این محل می‌توانید  تزئینات فوق العاده و لوسترهایی بسیار زیبا که از جنس ورقه‌های باکاراساخته شده‌اند را تماشا کنید. دقیقاً در بیرون دروازه این کاخ، مسجد دلما باغچه در خیابان معلم ناجی قرار دارد که طراحیان توسط نیکوگوس بالیان و در سال ۱۸۵۳ انجام شده است.

چورا به زبان یونانی به معنای کشور است وکلیسای چورا در اصل به معنای حضرت نجات دهندهٔ کشور St. Saviour of Chora ) در خارج از مرزهای شهر قسطنتنیه و بنای اولیه آن احتمالاً در قرن ۵ ام ساخته شده است، اما آنچه که شما می‌بینید ساختما ن بازسازی شدهٔ قرن ششم است که به طور کامل در قرن ۹ نابود گردید. کلیسای چورا (در حال حاضر موزه) به وضوح به علت شاهکار موزاییک‌های قرن ۱۴، قطعاً به عنوان یکی از مشهورترین بناهای جهان شناخته شده. نقاشی‌های دیواری نقش بسته بر دیوارها وگنبدها، نمونه‌های بینظیری از استعداد وهنر دورهٔ بیزانتیوم ونمونه های گسترده‌ای از نسب حضرت مسیح را پوشش می‌دهد. کلیسای چورایا موزهٔ کاریه (Kariye Müzesi) یکی از بهترین نمونه‌های هنر موزاییک بیزانسی را دارا است. امروزه این موزه در محلهٔ کاریه، در نزدیکی دیوارهای شهری ادیرنه کاپی (دروازهٔ ادیرنه) بر فراز شاخ طلایی واقع شده است. این بنا که در ابتدا کلیسایی مسیحی بود، پس از فتح قسطنطنیه توسط عثمان‌ها به مسجد، و پس از تبدیل ترکیه به جمهوری به موزه تبدیل گشت. کلیسا در اصل در اوائل قرن چهارم، خارج از اولین دیوار قسطنطنیه ساخته شد؛ چورا در یونانی به معنی حومهٔ شهر می‌باشد. نام اصلی بنا “کلیسای ناجی مقدس در چورا (حومهٔ شهر)” بود و این مکان در ابتدا زیارتگاهی کوچک واقع در خارج از شهر به شمار می‌رفت. بعدها کلیسای چورا در زلزله‌ای آسیب دید و تا چندین قرن به حال خود رها شد؛ پس از گسترش دیوارهای شهر و مسکونی شدن این منطقه، محلهٔ کلیسا داخل قسطنطنیه قرار گرفت. کلیسای چورا در قرن ۱۱ ام توسط ماریا دوکاینا (Maria Dukaina)، مادر زن الکسیوس اول کومننوس بازسازی شد. در قرن ۱۲ ام پس از چند زلزله، ایزاک کومننوس کلیسا را مرمت کرد و نهایتاً تئودور متوکیتِس (Theodore Metochites)، مسئول خزانه و هنرهای بیزانسی در آن زمان، در قرن ۱۴ ام بار دیگر بنا را بازسازی نمود. بیشتر موزاییک‌ها و طرح‌های آبرنگی که امروزه مورد تقدیر قرار می‌گیرند، در طول این مرمت به کلیسای چورا اضافه شده‌اند. یکی از زیباترین موزاییک‌های موزه، بر فراز درِ منتهی به سرسرای اصلی کلیسا واقع در هشتی (narthex) داخلی قرار گرفته و تئودور را در حال تقدیم ماکتی از کلیسا به مسیح به تصویر کشیده است. با اینکه کلیسای چورا به اندازهٔ دیگر کلیساهای بازمانده از عصر بیزانس واقع در استانبول بزرگ نیست، به دلیل سالم بودن دکوراسیون داخلی‌اش بنایی منحصر به فرد به شمار می‌رود. ساختمان کلیسا به سه بخش اصلی تقسیم می‌شود: سرسرای ورودی یا همان هشتی، بدنه ) و کلیسای کوچک کناری.

ازو شهر. پوشش دیوارهای حیاط داخلی وخارجی iznik احتمالاً عالی‌ترین مسجد استانبول است. مرکز زیباترین کاشی از بهترین نمونه‌های کاشی‌های دست ساخته در رنگ‌های آبی، قرمز و سبزو حتی بهتر در نزدیکی بازار ادویه قرار دارد. با اینکه این مسجد بنایی کوچک می‌باشد، توازن زیبایی در معماری آن قابل مشاهده است و فضای داخلی با نفیس‌ترین کاشی‌های رنگی ایزنیکی تزئین شده است. تعدادِ زیاد کاشی‌های قرمز رنگ ایزنیکی اعلا در مسجد رستم پاشا، همیشه تحسین کاشی کاران را بر انگیخته است؛ در آن زمان تولید کاشی‌ها به رنگ‌های آبی، زرد، سفید و سبز آسان بود اما درست کردن رنگ قرمز برای کاشی‌ها به سختی انجام می‌شد. درهای مسجد از چوب ساخته شده‌اند و روی آن‌ها کنده کاری و منبت کاری شده است. همچنین بالای دیوارها و روی سقفِ هشتی مسجد با طرح‌های پر پیچ و خم طلاپوشی شده آراسته شده‌اند. بنا پلانی هشت ضلعی داشته و روی سکوی بزرگی در بالای چند مغازهٔ قدیمی قرار گرفته است و دسترسی به آن از طریق پلکانی مارپیچی واقع در همان مکان امکان پذیر است. مسجد از دو جهت اهمیت زیادی دارد: اولاً، ساختمان آن روی گذرگاه‌هایی طاق دار بنا شده و یک طبقه بالاتر از سطح زمین قرار گرفته است؛ این ویژگی باعث شده بنا از ازدحام و سر و صدای خیابان پایینی – ناشی از کار خراط‌ها، آهن کوبان و هزاران صنعتگر دیگر ساکن در آن – به دور باشد. ثانیاً، این ارتفاع، مسجد رستم پاشا را در مقابل مسجد سلیمانیه – شاهکار معمار سنان و واقع بر تپهٔ بالایی – قرار می‌دهد. با این که مسجد سلیمانیه در دور دست و مسجد رستم پاشا در نزدیکی واقع شده است، از دید یک ناظر که از این مکان فاصله دارد، این چشم انداز باعث می‌شود دو مسجد به طرز عجیبی هم اندازه به نظر برسند. مسجد رستم پاشا روی تراسی مرتفع، بر فراز مجتمعی از مغازه‌های طاق دار ساخته شده است. از اجارهٔ این مغازه‌ها جهت تأمین هزینه‌های مجتمع استفاده می‌شد. راه پله‌های داخلی باریک و مارپیچ موجود در کنج‌های این مکان، دسترسی به حیاط بزرگ را میسر می‌سازند. مسجد دو ایوان و پنج خندق گنبد دار دارد که روی آن‌ها سقفی عمیق و کوتاه بر افراشته شده و با ردیفی از ستون‌ها تقویت گشته است.

قلعه ی ییکوله در قرن پنجم توسط امپراطور تیودوسیوس دوم ساخته شد. هنگامی که عثمانی ها شهر را فتح کردند، از قلعه برای دفاع استفاده می کردند و بعدها به عنوان زندان و محل اعدام. یدیکوله در سال های اخیر بازسازی شده است و ویوی زیبایی به دریای مرمره دارد. تاریخچه ی قلعه ی یدیکوله به عظمت خود بنا است و از اواخر قرن چهارم، زمانیکه تئودوسیوس کبیر در مکان کنونی قلعه طاق بزرگداشتی بنا نهاد، آغاز می شود. هنگامیکه تئودوسیوسِ بعدی ساخت دیوار های زمینی عظیمش را شروع کرد، این طاق را در ساختار آن ها وارد نمود. در دوران بیزانس این طاق بزرگ “دروازه ی طلایی” ( Porta Aurea ) نامیده می شد و دسته های رژه ی پیروزی از آن عبور می کردند. دروازه های این طاق سابقا با ورقه های طلا پوشانده شده بودند اما در اواخر دوران بیزانس درگاه طاق مهر و موم شد. چهار برج از هفت برج قلعه به عنوان بخشی از دیوار های تئودوسیوس دوم ساخته شده اند و سه برج دیگر به دستور محمد فاتح درون دیوار ها قرار گرفته اند. در دوران سلطنت محمد فاتح، قلعه جهت نگهداری از خزانه ی امپراتوری به کار می رفت. در زمان سلطنت مراد سوم، خزانه به کاخ توپکاپی منتقل و یدیکوله به سیاهچال تبدیل گشت. یدیکوله به صورت زندانی برای سفیران خارجی و سیستمداران عثمانی در آمد و گاها برخی از این افراد در این مکان اعدام می شدنددر زمان جنگ های ناپلئون، فرانسوی های زیادی در قلعه زندانی شدند؛ نویسنده و دیپلمات روس، فرانسوا پوکویل، به مدت دو سال (۱۸۰۱-۱۷۹۹ ) در این مکان تحت بازداشت بود و در رمان های او توصیفات جامعی از زندان یدیکوله یافت می شوند. تمامی وقایع رمان “حیاط شیطان” اثر ایوو آندریچ ( برنده ی جایزه ی نوبل ادبیات در سال ۱۹۶۱ ) به جز ۱۱ جمله ی اول و چهار جمله ی آخر آن، در زندان یدیکوله سپری می شود. در سال ۱۸۳۷ کاربرد قلعه به عنوان زندان متوقف گشت. پس از آن از یدیکوله برای نگهداری از شیر های کاخ توپکاپی، و بعد ها تولید باروت استفاده می شد. نام کنونی برج های قلعه ی یدیکوله از این قرار است: برج اسلحه خانه، برج پرچم، برج سلطان احمد سوم، برج سیاه چاله ( یا برج کتیبه ها )، برج بالایی، برج خزانه و برج عثمان جوان ( برجی که سلطان عثمان در آن زندانی و اعدام شد ). قلعه ی یدیکوله نقطه ی به پایان رسیدن دیوار های زمینی اطراف استانبول است.

در قرن ۱۴ ساخته شده است و یکی از نشانه های قابل شناسایی استانبول است. تاریخ ساخت این برج بازمی گردد به چیزی حدود هفتصد سال پیش! یعنی سال ۱۳۸۴ میلادی. در آن زمان این برج با نام مسیح در دوران بیزانس، امپراطوری رم شرقی ساخته شد. برج مسیح و یا همان گالاتای امروزی با ارتفاع ۶۷ متر برای سال ها بلندترین برج استانبول و یا قسطنطنیه شناخته می شد. در سال ۱۴۶۱ جنوئزها با دستور امپراطور دوم و به نام او برجی دیگر در کنار برج اول ساختند. بعدها منجم تقی الدین با هدف رصد خانه از آن برج استفاده کرد، اما در سال ۱۵۷۹ این رصد خانه بسته شد. هدف از ساخت برج گالاتای نظارت بر حمل و نقل کشتی ها و شناسایی کشتی های دشمنان بود. سال ها بعد برج گالاتای به عنوان زندان و دیده بانی شناخته شده و برای بارها طبقات فوقانی آن تعمیر و بازسازی گشت. برج گالاتای با ۹ طبقه دارای وزنی حدود ده هزار تن است. در طول سال ها ابن برج شاهد داستان های زیادی از تاریخ استانبول بوده است و در بسیاری از اتفاقات نیز درگیر شده است. برای مثال برج گالاتای در قرن ۱۸ و ۱۹ میلادی برای دو بار با آتش سوزی بزرگی مواجه شد. بادها و طوفان شدید به سقف برج آسیب رساند و سال ها بعد سقفی مخروطی شکل برای آن در نظر گرفته شد. برج گالاتای به عنوان یک سمبل برای استانبول به حساب می آید، بنایی که با بالا رفتن از آن می توانید به تماشای شهر استانبول و جزیره زیبای پاریم آدا بنشینید. پیشنهاد می کنیم حوالی غروب رفتن به این برج را انتخاب کنید، چشم انداز غروب خورشید و تنگه زیبای بسفر روبرویتان حس و حال بسیار لذت بخشی است. اگر به بالای آن رفتید دورتادور آن را بچرخید و با گرفتن عکس های یادگاری از آن بالا خاطره تان را برای همیشه زنده نگه دارید. در برج گالاتای رستوران وجود دارد و اگر به آنجا رفتید و گرسنه شدید می توانید لحظاتی در بالای برج خوشمزه ترین غذاهای ترکی را میل نمائید. نکته جالب دیگر این برج نام آن است که تداعی کننده نام تیم فوتبال معروف ترکیه، گالاتاسرای است. برج دیدنی گالاتا در محله بی اوغلو استانبول قرار گرفته است، محله ای که خود با مغازه ها و کافه های خیابانی به یکی از مناطق جذاب توریستی در استانبول مبدل شده است. برج گالاتا، میدان تکسیم (تقسیم) و خیابان استقلال همگی در این منطقه قرار گرفته اند و شما می توانید بعد از پیاده روی در خیابان استقلال و تماشای مغازه های جذاب آن به این برج برسید و از راه آسانسور و یا پله ها به بالای آن بروید.