دُبِی (به عربی: دبیّ) (به انگلیسی: Dubai) یکی از شهرها و شیخ نشین‌های هفت گانه ی امارات متحده عربی است. این شهر با ۱۲۸۷ کیلومتر مربع مساحت، در حاشیه ی خلیج فارس و در شبه جزیره عربستان واقع شده است. دبی با ۱٬۷۷۱٬۰۰۰ نفر جمعیت، بیشترین جمعیت را در میان هفت شهر شیخ نشین کشور امارات دارد و بعد از شهر ابوظبی بزرگ ترین شهر این کشور است.
تاریخچه شهر :
دبی تا قبل از سال ۱۸۳۳ میلادی دهکده‌ای از توابع مشایخ ابوظبی بود و هیچ امتیازی نسبت به سایر روستاهای اطراف خود نداشت. در سال ۱۸۳۳ آل مکتوم از امارت ابوظبی به این دهکده کوچ کردند و از آن زمان دوران حکمرانی قبیلهٔ آل مکتوم و تأسیس شیخ‌نشین دبی آغاز شد.
واژهٔ “دوبی” تازی شده ی واژه ی «دو پی» پارسی است به معنی «دو بنیاد» که اشاره دارد به بنیاد شهر دوبی در دو سوی خور. کلمه ی دبی همچنین احتمال دارد از کلمهٔ «دَبا» آمده باشد که اشاره‌ای دارد به جریان آهستهٔ رودخانهٔ قدیمی این شهر با نام “خور”. از طرفی نام “دبی” ممکن است بخاطر نام نوعی “ملخ کوچک که هنوز بال درنیاورده است” باشد که در قدیم در این منطقه وجود داشته است و به مرور زمان به «دبی» تبدیل شده است. مدتی نیز این شهر را “الوصل” می نامیدند.
جایگاه جغرافیایی مهم این شهر در قرن بیستم، باعث شد تا به یک بندر مهم تبدیل شود. با کشف نفت در سال ۱۹۶۶ در این شهر، دبی و کشور قطر تصمیم به راه اندازی یک واحد پولی جدید بنام «مجلس نقد قطر و دبی»، به جای «روپیهٔ خلیج» که پیش از این پول رایج بود گرفتند.
جمعیت، فرهنگ و آداب و رسوم :
بر اساس سرشماری که توسط مرکز آمار دبی در سال ۲۰۰۹ میلادی انجام گرفت، جمعیت این شهر تا این سال ۱٬۷۷۱٬۰۰۰ بوده‌است. با توجه به مساحت این کشور، تراکم جمعیت بیش از ۴۰۸٫۱۸ بر کیلومتر مربع است که این مقدار بیش از ۸ برابر کل کشور می‌باشد.
دولت دبی در چهارچوب سلطنت مشروطه عمل می‌کند و از سال ۱۸۳۳ میلادی (۱۲۱۲ هجری شمسی) توسط خاندان آل مکتوم اداره می‌شود.
زبان رسمی دبی، عربی است اما زبان انگلیسی به مرور زمان و در اثر ورود توریست های زیاد به زبان اولیهٔ این شهر تبدیل شده است و به طور گسترده توسط ساکنان این شهر استفاده می‌شود. دیگر زبان‌هایی مورد استفاده توسط ساکنان این شیخ نشین زبان های هندی، فارسی، اردو، بنگالی، تامیل، تاگولوگ، چینی و مالایالم می‌باشد.
دین اسلام دین رسمی این کشور است ولی تعداد زیادی از ساکنان دبی، مسیحی، هندو، بودایی، سیک و بهائی هستند.
نکته قابل توجه این شهر این است که اتباع اسرائیلی حق ورود به آن را ندارند!
سبک معماری :
دبی دارای سبک‌های مختلفی از معماری‌های جهان می‌باشد. اما بسیاری از تفاسیر مدرن معماری اسلامی را می‌توان در این شهر پیدا کرد. دبی نه تنها در نوآوری و ساخت و ساز اسلامی در بین جهان عرب رتبهٔ اول را دارد بلکه به صورت بین‌المللی هم در رده‌های بالای ساخت و ساز قرار دارد.
اقتصاد :
شهر دبی به صورت فزاینده‌ای در حال پیشرفت به عنوان مرکزی برای صنایع خدماتی از قبیل فناوری اطلاعات و سرمایه‌گذاری می‌باشد که شهر اینترنتی دبی و شهر رسانهٔ دبی نمونه هایی از این پیشرفت می باشند. این شهر همچنین دارای تجارت آزاد طلاست و درآمد نفت آن نیز ۶% از تولید ناخالص داخلی کشورش را تشکیل می دهد.
دبی بیستمین شهر گران‌قیمت جهان می‌باشد.
موقعیت جغرافیایی :
شهر دبی با ۱۲۸۷ کیلومتر مربع مساحت، در حاشیه ی خلیج فارس و در شبه جزیره عربستان واقع شده است.
بر دبی توسط پیش آمدگی خلیج فارس به داخل خشکی که مشابه رودخانه است و خور نامیده می‌شود به دو قسمت تقسیم شده است؛ قسمت غربی این تقسیم که قسمت قدیمی تر شهر است بر دبی و قسمت شرقی آن بر دیره نامیده می‌شود.
ویژگی های اقلیمی و آب و هوایی :
شهر دبی دارای آب و هوای بسیار گرم و خشک می‌باشد. این شهر در تابستان بسیار گرم، پر باد و خشک است و به طور میانگین دارای دمایی در حدود ۴۰ درجهٔ سانتی‌گراد در روز و ۳۰ درجهٔ سانتی‌گراد در شب و در فصل زمستان نیز به طور میانگین دارای دمای ۲۳ درجهٔ سانتی‌گراد در روز و ۱۴ درجهٔ سانتی‌گراد در شب می‌باشد.
میانگین بارش در دبی ۸۸٫۶ میلی‌متر در سال می‌باشد.
جاذبه‌های سفر به دبی :
یکی از استراتژی‌های مهم شهر دبی برای ورود دلار به این کشور گردشگری است. گردشگری دبی بیشتر بر خرید متمرکز است، اگر چه جذابیت‌های مدرن و تاریخی نیز دارد. در سال ۲۰۰۷ میلادی شهر دبی هشتمین شهر پربازدید جهان بود و انتظار می‌رود در سال ۲۰۱۵ میلادی، ۱۵ میلیون گردشگر به این شهر سفر کنند.
